Sacer esto!
Niech będzie poświęcony bogom!
Niech będzie przeklęty!



Są morza ciepłe, barwne jak ptaki
Są oceany strojne w granaty
Ono też morze. Morze północne
Co szare nosi na co dzień szaty*

***

Przybyliśmy z północy. Od wielu dni zmagaliśmy się z falami i huraganowym wiatrem. Czuliśmy na sobie wzrok bogini Evy. Dotąd pozostaje tajemnicą co mogło spowodować ten nagły wybuch gniewu. Byliśmy pewni, że zginiemy. Zewsząd otaczała nas czarna topiel i huk fal. Mogłabym przysiądz, że brzmiał jak ryk smoków. Ostatnią rzeczą jaką zapamiętałam był łamiący się maszt. Później zapadłam w ciszę…

Gdy otworzyłam oczy poraził mnie blask słońca. Resztki olinowania leniwie bujały się nad moją głową. Mewy siedzące na złamanym maszcie przyglądały mi się z ciekawieniem.
- Ląd - przemknęło mi przez głowę – Ląd ...- tym razem powiedziałam to już na głos choć zabrzmiało to raczej jak westchnienie. Nie bez trudu podźwignęłam się na nogi, by wyjrzeć przez burtę statku. Miałam rację. Moim oczom ukazała się złocista plaża, a ponad nią zielone wzgórza.


***

Stojąc na suchym lądzie spoglądaliśmy na nasz niegdyś piękny żaglowiec. Powoli nabierał wody przechylając się na lewy bok.
- Resztką sił dotarł do lądu, by nas uratować. A teraz wykonawszy ostatnią misję …odchodzi. – padły słowa, a wszyscy poczuliśmy, że była to prawda. Staliśmy tak póki nie zniknął w purpurowym morzu, w blasku zachodzącego słońca.


***

Ruszyliśmy na południe postanawiając rozpocząć nowe życie w mieście Goddard. Gdyby tylko nie ta tęsknota za morzem…


***


Morze szumi, morze woła, morze czeka,
morze kusi i przyzywa mnie z daleka**


Sacer Esto
Jesteśmy przeklęci – naznaczeni tęsknotą za morzem
Jesteśmy błogosławieni – przeżyliśmy gniew bogów

*autor Leonette
**autor sosna